Acemi er, levazım başçavuşuna yakınır:
- Başçavuşum, bize bugün yemekte ördek böreği verdiler. Yemin ederim ki, içinde bir gram bile ördek eti yoktu.
O halde? diye yanıtlar başçavuş. Seeen hiç asker bisküvisi yedin mi?
- Şey... yani evet, başçavuşum.
- İçinden hiç asker çıktı mı, ulan!

Bir gün İzmir'de arkadaşlarla belediye otobüsünde gidiyoruz. Bizim arkadaş boş yer buldu ve oturdu. Sonraki durakta da eli bastonlu yaşlı bir amca geldi. Arkadaş da gıcıklığına adama yer vermedi. Adam o arkadaşın oturduğu koltuğun yanına geldi ve ayakta arkadaşın yer vermesini bekledi. Fakat arkadaş yerini vermedi. Neyse adamcağıza da yazık, bastonu otobüs hareket ettikçe bir o tarafa bir bu tarafa kayıyor. Arkadaş dayanamadı ve yaşlı amcaya:
– Amca bastonun ucuna lastik takarsan kaymaz, dedi. Adam şöyle baktı, sonra;
– O lastiği zamanında baban taksaydı şimdi sen olmazdın, ben de orada oturuyor olurdum deyince bütün otobüs koptu. Arkadaş o gün bu gündür belediye otobüsüne binmez.

Üzerindeki kıyafet ve davranışlarından köyden geldiği belli olan bir adam, son dakikada yetiştiği trene binmiş. Bindiği vagon dolu olduğu için oturacak yer bulamamış. Diğer vagonları da tek tek dolaşmış, hepsi dolu.

Tam umudunu kestiği sırada vagonlardan birinin boş olduğunu görmüş ve "milletvekillerine aittir" yazısını da fark etmeden, girip oturmuş. Biraz sonra, biri gelmiş ve adama çıkışmış;
– Ne işin var burada, çabuk kalk!.. Burası, benim yerim!..
– Nereden senin oluyormuş, para verip bileti mi aldım? Burası da boştu, niye kalkayım?
– Bak arkadaş, su levhaya dikkat etsene burada -milletvekillerine aittir- diye yazıyor. Ben milletvekiliyim, sen kimsin?
– Hadi oradan be!.. Sen milletin vekili isen ben de aslıyım. Milletin aslı varken, vekilin ne işi var!..

Sözde Nasreddin Hoca'yı topluluk içinde küçük düşüreceklerdi. Oldukça zengin birisi:
- Hoca efendi, borcunuz var mı? Diye sordu.
- Evet, bakkala biraz borcum var.
- Canım onu sormuyorum. Namaz borcun var mı?
Hoca kızar:
- Namaz borcunu bana ALLAH sorabilir. Size düşen bakkal borcunu sormaktır.

Adam, kitapçı dükkanındaki bayan tezgahtarla dalga geçmek için sormuş:
-Hanımefendi Evin Reisi Erkektir adlı kitap var mı?
Tezgahtar bayan gülümseyerek:
-Maalesef beyefendi masal kitabı satmıyoruz:)

Süleyman Nazif ve Abdülhak Şinasi birlikte yemek yerken, Şinasi garsonu çağırır ve su ister. Şinasi'nin kirden ve mikroptan eldivenle el sıkacak derecede korktuğunu bilen Süleyman Nazif garsona seslenmeden edemez:
-Oğlum, beyefendinin suyunu yıka da öyle getir.

Hastalıktan ötürü gözleri kapanmış olan bir adam, halk şairi Seyraniye:
-Bende dünyayı görecek göz mü kaldı? diye şikayette bulununca, söz eri Seyrani:
-Hiç üzülme dostum demiş. Zaten dünyaya da bakılacak surat kalmadı.

Tanıdıklardan biri, yazdığı romanın müsveddelerini Neyzen Tevfik'e göstererek fikrini sorar:

Neyzen beğenmediğini ifade edince, adam:

-İyi ama, der. Siz hiç roman yazmadınız ki!

Neyzen Tevfik şu cevabı verir:

- Ben yumurtanın tazesini bayatını iyi anlarım. Ama bu güne kadar hiç yumurtlamadım.

Fransa hükümet ricalinden bir kadın Napolyon'un bir savaşta eleştiriye kalkışıp parmağını harita üzerinde gezdirerek:
- Önce şurasını almalıydınız, sonra buradan geçerek ötesini zapdetmeliydiniz, gibi fikirler belirtmeye başlayınca, Napolyon:
- Evet, demiş. Onlar parmakla alınabilseydi dediğin gibi yapardım.

Abdülhak Hâmidin evindeki sohbette, konu gençlik ve ihtiyarlıktan açılır.
Yaşı geçmiş bir hanım, Abdülhak Hamide döner ve:
-Efendim, gönül kocamaz! der.
Hamid cevap verir:
-Kocamaz ama, kocamış bir vücut içinde oturmak da istemez.

Lokman Hekime:
-Hastamıza ne yedirelim? diye sorduklarında, şu cevabı vermiş:
-Acı söz yedirmeyin de, ne yese olur.

Bir filozofa sormuşlar:
- Şansa inanır mısınız?
Filozof :
- Evet, yoksa sevmediğim insanların başarısını neyle açıklardım