Temel oğluna sormuş:
- Su kaç derecede kaynar? Oğlu:
- 90 derecede, demiş. Temel:
- Oğlum 90 derecede kaynayan dik açıdır.

Öğretmen hayvanlardan söz ederken Cemre'ye bir soru sormuş :
- Dört ayaklı hayvanlardan birkaçının adını söyler misin?
Cemre çok kısa bir süre düşünmüş ve cevap vermeye başlamış :
- Bir at, bir kedi, bir köpek, iki tavuk...
Öğretmen sözünü kesmiş :
- İki tavuk mu dedin, ne ilgisi var konumuzla?
- Cemre cevap vermiş :
- İki tavuğun dört ayağı yok mu?

İki Matematikçi, aralarında mesleklerinin ne kadar önemli olduğunu konuşuyorlar. Sonra içlerinden biri diğerine dert yanıyor:

- Ah azizim ah! Matematiğe yeterince önem verilmiyor. Aslında konuya devlet el atmalı ve Matematik bilmeyenlerden vergi toplanmalı.

Diğeri cevap veriyor:

- Sayısal loto da bu işe yarıyor zaten...

Trabzon'un en zengininin oğlu olan Temel matematik dersinden sürekli çakıyormuş. Hocası son sınavı tezahüratla ona moral verilsin diye Avni Aker stadında yapmaya karar vermiş. Stad tıklım tıklım dolmuş. İzleyenler Temel'e müthiş tezahürat yapıyorlarmış. Hocası kolay bir soruyla baslayayım demiş ve:

- 2 kere 2 kaç eder?..

diye sormuş. Temel düşünmüş düşünmüş ve:

- 4 eder...

demiş. Statta derin bir sessizlik olmuş. Ardından bütün stad hep bir ağızdan:

-Hocam, pi şans daha!..

Öğrencisine matematik öğretmeni şöyle bir soru sorar. Bir adam bir şeyi 12.25 TL satın alır ve 9.85 TL ye satarsa kazanır mı kaybeder mi?

Öğrenci uzun uzun düşündükten sonra şu yanıtı verir. Kuruş hanesinde kazanır, lira hanesinde kaybeder.

Temel bir gün fotoğraf çektirmek istemiş. Fotoğrafçıya:
- Ben fotoğraf çektirmek istiyorum.
Lakin vesikalık olmayacak.
Fotoğrafçı:
- Olur efendim. 24x32'ye ne dersiniz?
Temel:
- 768 eder de, bunun konumuzla ne alakası var?

Trabzonlu Temel Ağa'nın sevgili torunu Eda'ya verilen ödev ile başı derttedir...Eskişehir'e göç eden "teğerli arkadaşu" Niyazi'ye başına gelenleri yazar:

Niyazicuğum. Hani benim küçük torun var ya. Geçen akşam, geturdi ödevini önüme koydi. Bi yandan da ağlay. Zaten dertlerini hep bağa açar.Dedi ki; "habunlari anliyamadum. O yüzden da yapamadum. Yarin öğretmen beni dövecek."

Dedum ki; "Ağlama uşağum, bunun içun öğretmen adam dövmez. Simdi oni çözeruk." Ne mümkün Niyazi kardaşum:

Bi tirenlan, bi otobos ayni istasyondan kalkmislar. Tiren otobostan üçte bir daha hizli gidiy. Otobos iki yerde onbeşer dakka istirahat vermis. Tiren da bi yerde durmiş, 20 dakka su almiş. Otobos saatte 60 kilometro gidiymiş. Tiren 5 saat sonra gideceği yere varmiş. Otobos ise ne vakit sonra oraya varacakmiş. Ograstum yapamadum. Uşak ağlay. Derken bubasi geldi. O da çözemedi.

Diyrum oğa ki, "damat, senun taniduğun tahsilli bi otobos şofori var ise oğa soralim, belki o bilebilur. Yahutta sabah olsun ben uşağı şoforler cemiyetine götüreyum. Onlar arasinda belki tirenle yaris etmis bi sofor vardur da bize nasihat verur." Ha, biz bi yandan da uşağa tireni tarif ediyruk. Tiren görmemis ki... Ne anasi görmis, ne bubasi. Ben da bi tek askerlukte Erzurum'dan Sivas'a gittiydum. Neysa kardasum, o gece çok kızdum. Diyeceksun ki niye? Uşak daha incir ağacından duti ayiramay; mezgiti gosteriyrum, hamsi diy; efendum, yumurtanun fabrikada yapilduğuni sanay. Biz gelduk araba yariştiriyruk.Yani efendi, otobos saatinda varsa ne olur, geç varsa ne olur? Gurbetten yolci mi bekliysun? Eğer varacagi saat onemliysa, edersun yazihaneye bi telefon, derler saga otobosun ineceği zamani.. Bu kadarluk mesele içun sabiyi subyani niye telef edersun? Uşacuklarda şarkı yok, türki yok, oyun yok; dayamis matamatigi. Ayuptur...