Hoca sürekli döşeme tahtalarını söküp tavana, tavan tahtalarını da söküp döşemeye çakıyor. Bunu gören komşular merakla olayın nedenini sormuşlar.
- Yakında evleneceğim, demiş Hoca, İnsan evlenince evin altı üstüne gelir derler ya, bende bari şu tamirle iki masrafı bir edeyim dedim!

Düğünden sonra Hoca ilk defa gelini görecektir. Yüzündeki yaşmağı kaldırınca birde ne görsün sanki dünyanın en çirkin kadını karşısında duruyor! Hoca olduğu yerde donakalmış. Bu sırada yeni gelin mahcup bir şekilde mahrem olmayan akrabalarını öğrenmek için sorar:

- "Emrindeyim Hocam. Kimlere yüzümü gösterebilirim?" diye sorunca Hoca:

- Bana gösterme de kime istersen gösterebilirsin.

Timur'la Nasrettin hoca gezerken Timur:
- Hoca ben bir köle olsaydım bana kaç akçe biçerdin?
Nasrettin Hoca:
- 15 akçe biçerdim.
Timur sinirlenir ve;
- Hoca senin dediğini kulağın duyuyor mu, benim üstümdeki peştamal 15 akçe eder.
Hoca:
- Ben zaten bu fiyatı peştamala biçmiştim der

Nasrettin Hoca, gölde bir sürü yaban ördeğinin yüzdüğünü görünce:

- Şunlardan birkaç tane yakalayayım. Evde güzelce pişirip yerim, demiş kendi kendine.

Usulca ördeklere doğru yaklaşmaya başlamış. Ama, Hocanın yaklaşmakta olduğunu gören ördekler uçup gitmişler. Hocanın iştahı ağzında kalmış. Hemen gölün kıyısına gelip cebindeki kuru ekmeği çıkarmış. Küçük küçük parçalar halinde kırarak suya banmaya başlamış. Bir taraftan uçan ördeklerin peşine bakıyor, bir taraftan da kuru ekmeği ıslatıp ıslatıp yiyormuş. Hocayı gören biri:

- Hayrola Hocam, böyle ne yapıyorsun? diye sormuş. Hoca, biraz da üzüntülü bir edayla:

- Ekmeğim biraz kuru da, ıslatmak için ördek suyuna banıyorum, demiş.

Nasrettin Hocaya bir gün:
- Karın aklını kaybetti... demişler. Hoca düşünmeye başlamış.
- Ne düşünüyorsun hocam? Diye sormuşlar.
- Bizim karının aklı zaten yoktu ki, kaybetsin. Acaba başka bir şey mi kaybetti diye düşünüyorum

Adamın biri, avucuna bir yumurta alarak Nasrettin Hocaya sormuş.
-Bilin bakalım Hocam, avucumda ne var?
Hoca:
- Şunu biraz tarif et, ne olduğunu söyleyeyim, demiş.
- Peki, demiş adam. Dışı beyaz, içi sarı!
- Bildim, bildim! diye bağırmış Hoca. Şalgamı soymuşlar, içini oymuşlar, ortasına da havuç koymuşlar!

Hoca yolculuk sırasında mola verip bir hana girer, bu sırada hana bir başka yolcu daha girer ve ikisi birden hancıdan yiyecek bir şeyler isterler. Fakat hancı yiyecek olarak sadece bir balık olduğunu söyler ve bunu paylaşmalarını önerir. Bunun üzerine Hoca;

- "Ben balığın sadece başını yiyeceğim" der. Hancı bunun nedenini sorar, Hoca da:

- "Balık başı zekayı arttırır,balık başı yiyen insan akıllı olur" der. Bunun üzerine diğer yolcu hemen atılır ve Hocaya:

- "Balık başını niye sen yiyeceksin, ben yemek istiyorum" der. Hoca da itiraz etmez ve balığın koca gövdesini Hoca yer ve bir güzel karnını doyurur, diğer yolcu ise sadece balığın başını yer ve sonra Hocaya seslenir:

- "Sen koca gövdeyi yedin karnını doyurdun ben sadece kafayı yedim aç kaldım" der Hoca da bunun üzerine:

- "Bak nasıl da hemen akıllandın"

Nasrettin Hoca bir gün arkadaşını ziyaret etmek için yola çıkıyor. Hava öyle sıcak ki, Hocanın dili damağına yapışmış bir halde terliyor.

Hoca köye vardığında, arkadaşı şöyle söylüyor: "Ah Hoca, ne oldu böyle? Sen ne kadar da yorgun görünüyorsun. Gel, eve gidelim ve buz gibi bir soğuk hoşaf içelim. Sen onu içersen, dinlenirsin." Arkadaşı Hocayı eve getirmiş. Kaynatılmış erik hoşafını kurulan sofraya koymuş. Hocaya da küçük bir kaşık vermiş! "Beraberce hoşafı içelim" diyerek kendisi de büyük bir kaşık almış. Daha sonra soğuk hoşafı içmeye başlarlar. Hoca şöyle söylenir: "Ne kadar da lezzetli. Fakat hoşaf bu küçük kaşıkla içilmiyor." Ev sahibi de yanan göğsünü serinletmeye çalışır. Arkadaşı hoşafı içtikçe, bir eliyle de midesini tutar. "Ahh, çok yorulmuşum, hoşafı içersem, tekrar hayatıma kavuşurum." Der.

Adam içini çektiğinde, Hoca kendi kendine şöyle söylenir: "devamlı içini çeken ve ölmek isteyen ne utanmaz bir adammış bu?"

Bunun üzerine sabrı tükenen Hoca şöyle söyler:

"Hey, arkadaş! Devamlı ölmeye ne var? Büyük kaşığı bana ver ki, ben de kendimi öldürebileyim."

Hoca büyük bir açlık hissetmeye başladığı anda uzak bir köye gelir. Oraya vardıktan sonra bütün çiftçileri muhtarın yanına çağırttırır ve kızgınlıkla şöyle der:

- "Ben köyünüzde kaldığım müddetçe bana yeterince yemek vereceksiniz. Aksi halde gittiğim son köyde beni aç bıraktıklarında onlara yaptığımın aynısını size de yaparım."

Onu büyük bir büyücü sandıklarından önce korkarlar. Bundan dolayı da istediği kadar ona yemek verirler. Birkaç gün sonra tekrar yola koyulmak istediğinde köydeki meraklının biri sorar:

-"Eğer size yiyecek bir şey vermeseydik ne yapardınız?" Hoca o zaman gülerek cevap verir.

-"O zaman aç olarak yoluma devam ederdim. Son gittiğim köyde de aynı şeyi yapmıştım."

Adamın biri gezdiği yerlerdeki olayları anlatmaktadır; su baskınları, yangınlar, kudurmuş köpekler, cinayetler... Hoca bir süre dinledikten sonra sözünü keser:
- Taş üstünde taş kalmazdı dolaşsaydın hala taşrada"

Nasreddin Hoca yoğurt yerken, tahta kaşığı kırılmış. Çaresiz tabağı kafaya dikmiş. Onu bu halde gören hanımı:
- Hoca, bu ne hal! Yoğurt öyle yenir miymiş? Deyince Nasreddin Hoca:
- Kaşık kırılınca yoğurdu ayran niyetine içesim geldi, demiş.

Nasreddin Hoca, Akşehir'den Konya'ya giderken yolunun üstündeki köyde bir köylüye misafir olmuş. Saat epey geçip yatma zamanı gelince adam;

- "Hoca efendi, uykusuz mu yoksa susuz musun?" diye sormuş.

Adamın yemekten söz etmediğini gören Hoca hiç bozuntuya vermeden;

- "Buraya gelirken pınar başında bir güzel uyumuştum" demiş.