Bir gün Nasreddin hocaya bir mektup gelmiş. Mektup Arapçaymış. Mektubu sağa çevirmiş sola çevirmiş okuyamamış. Yoldan geçen birine sormuş:

- Yahu demiş, şu mektubu okusana.

Adamda okuyamamış. 3 kişiye daha sormuş onlarda okuyamamış. Daha sonra birine sormuş:

- Ne yazıyor burda?

Adamda bilememiş. Hocaya demiş ki:

- Yaşından başından utan çok bilirim diye kavukla gezersin sonrada bir mektup bile okuyamazsın yuh sana. Hocada sinirlenmiş:

- Çok biliyorsan al bu kavuğu tak kafana hoca ol sen oku bakalım.

Bir gece yatakta karısı Nasrettin Hocaya "Efendi biraz ileri gider misin?" der. Hoca üstünü başını toplar, giyinir ve yola düşer. Epey bir yol aldıktan sonra sabahleyin bir tanıdığına rastlar. Adam:

- "Yahu Hocam böyle sabah sabah nereye gidiyorsun?" der. Hoca da şöyle seslenir adama:

- "Vallahi bilmiyorum, yalnız sen bizim eve git, hanıma sor bakalım; daha gideyim mi, gitmeyeyim mi?

Hoca, bir gün evde ocak yakmaya kalkmış. Üflemiş üflemiş bir türlü yakamamış. Ne yaptıysa fayda etmemiş. Buna fena halde kızan Hoca, yukarı çıkıp karısının hotozunu aldığı gibi ocak başına inmiş. Hoca, hotozu kendi başına takarak başlamış yine ocağı üflemeye. Bu sefer odunlar, bir iki üfleyişte parlayıverince Hoca, söylenmeye başlamış:
- Meğer ocak da bizim hatundan korkarmış; hotozu görür görmez imana geldi!...

Hoca bir ara hastalanır. Hastalığının gittikçe ilerlediğini görünce, yakınlarına:
- Ben ölünce tepeüstü, dikine gömün, der.
- Aaaaa Hoca o nasıl söz, insan tepeüstü gömülür mü?
- Gömülür, niçin gömülmesin?
- İyi de, neden tepeüstü?
Hoca söyle der:
- Kıyamet kopunca dünyanın altı üstüne gelecek. O zaman kolay olur, dosdoğru kalkarım.

Nasrettin Hoca'nın komşusu evlenirken Hoca'dan davetiye dağıtmasını rica etmiş

Hoca şehirde kendini beğenmiş olarak ün kazanan bir zengine davetiyesini vermeye gitmiş.

Hoca'yı gören zengin sinirlenmiş:

- Davetiye dağıtmaya iyi bir insan bulamamışlar mı?

diye çıkışmış

Nasrettin Hoca:

- İyi insanlar da vardı, ama onlar iyi insanların davetiyelerini vermeye gitti

demiş.

Nasreddin Hoca'nın komşusunun iri yarı toy bir delikanlı olan oğlu, sıcak bir yaz gününde ormana gidip odun hazırlamaya karar vermiş. Gittiği baltalık ormanda su yokmuş. Herkes heybesine bir testi su koyar öyle gidermiş. Delikanlı ise,
"Su testisini taşıyacağıma iki üç karpuzu taşırım, daha iyi olur. Nasıl olsa dönüşte odunları sırtlayıp getireceğim. Birde toprak testimi kırmadan geri getirmeye uğraşmayayım" diye düşünmüş. Torbasına karpuzlarını koyup ormana gitmiş.

İşe koyulmadan evvel bir karpuz yiyeyim demiş.

Karpuzu kesmiş. Beğenmemiş, bir kenara atmış. Öbür karpuzları kesmiş, o karpuzlar da çok hammış, kaldırmış atmış. Kızmış karpuzların üstüne işemiş.

Ormana gitmekte olan Nasreddin Hoca olayı görmüş. Yanına yaklaşınca:

- "Delikanlı, ham da olsa nimete işenmez, tövbe et. Nimeti vereni gücendirirsin!" Demişse de delikanlı öfkesini yenip tövbe edememiş.

Öğlen vaktine doğru, hem sıcaklardan hem de çalışmaktan dolayı iyice susamış. Etrafta su isteyebileceği hiç kimse yok. Su yok. Varmış ham karpuzların yanına.

"Ona değdi, buna değmedi" diye diye attığı bütün karpuzları yemiş. Son parçalardan birini yemekteyken, ormanda işini bitirip, eşeğine odunlarını yükleyip dönen Nasreddin Hoca ile tekrar karşılaşmış. Hoca bir yenmiş karpuzların kabuklarına ve birde delikanlı'ya bakmış:

- "Suphanallah, bak, becerip tövbeni yetiştiremedin. Rabbim ne kadar çabuk, senin çişini sana yedirdi! ..." demiş.

Hoca, bir gün yolda giderken, birisi ona gülünç bir soru sormuş:

- Hoca, senden önce ve senden sonra evlenenleri tuhaf bulmuyor musun?

- "Her ikisini de tuhaf buluyorum", demiş Hoca.

- Neden böyle", diye bir daha sormuş arkadaşı.

- Neden mi? Benden önce evlenenlere, bana hiç öğüt vermedikleri için kızıyorum. Benden sora evlenenler de, onlara hiç öğüt vermediğim için, bana kızıyorlar

Nasrettin Hoca'ya "Adam olmanın yolu nedir?" diye sormuşlar.

"Bilenler söylerken can kulağıyla dinlemeli.
Kendi söylediği sözü yine kendi kulağı işitmeli."

demiş.

Akşehir'in zenginlerinden birinin köşküne ziyarete gelen Hocayı kapıda karşılayan hizmetçi efendisinin evde olmadığı konusunda diretince Hoca:
- Efendine söyle bir daha evden çıkarken ikinci kattaki pencerenin kenarında kafasını unutmasın!

Nasreddin Hoca erkenden yola koyulmuş. Akşam hava kararmadan gideceği köye varmak için acele ediyormuş. Öğle vaktine yaklaşırken, bir pınarın başında durup, hem namazını kılmak hem de kuru peksimetten ibaret olan azığını yemek istemiş.

Pınara yaklaşırken, yaban ördeklerinin suda oynaştıklarını görünce, "Şunlardan bir tanesini yakalayıp kızartıp yesem diye düşünmüş." Sessizce ördeklere yaklaşmaya çalışırken, ördekler Hoca'yı fark edip uçmuş, kaçmışlar.

Hoca pınarın başına oturmuş, çantasından peksimetini çıkarmış, suya batıra batıra yemeye başlamış. Oradan geçen bir yolcu:

- "Afiyet olsun Hocam, ne yiyorsun?" demiş.

Hoca, peksimetini suya batırırken:

- "Ördek çorbası" demiş.

Nasrettin Hocanın bir gün karısı ölmüş. Bir ay sonra dul bir kadınla evlenmiş. Evlendiği kadın Hocaya sürekli eski kocasını anlatıyormuş. Yine bir gün yatakta kocasını anlatıyordu. İşte benim eski kocam şöyle yapardı, böyle yapardı...
Hoca sinirlenmiş ve kadına bir tekme atmış ve kadın yere düşmüş. Kadın sormuş aman hoca niye attın beni. Hocanın da cevabı hazır:
- Eee yatakta bi sen yatıyorsun bi ben bir de eski kocan üçümüz sığamadık sen de düştün

Nasreddin Hoca kasabanın pazarına gitmiş. Eşeğini bir yere bağlamış. Alış veriş yapmış. Döndüğünde eşeğini bağladığı yerde bulamamış. Hemen bir tellâl tutmuş. Şöyle bağırtmağa başlamış:

- "Eşeğimi kim bulup getirirse, Semeriyle, yularıyla ve üstündeki her şeyle beraber eşeğimi ona vereceğim."

- "Hoca efendi" demişler, "eşeği bulana verecek olduktan sonra ne diye arıyorsun?"

- "Kaybolan şeyi bulmanın keyfini bilmezsiniz siz!" demiş Hoca;

"Eşeği bulup getirene mükâfat olarak o eşek yeter."

"Gençliğimi bulup getirene bütün servetimi veririm."

"Cenneti bulsam, canımı da veririm."