Karısı doğururken kadın kimse bulamayınca mumu Nasrettin Hocaya tutturmuşlar. Bir çocuk dünyaya gelmiş, arkadan bir tanesi daha başını gösterince Hoca hemen püf demiş, mumu söndürmüş. Ebe kadın,

- Aman Hoca ne yaptın?

- "Ne yapayım", demiş Hoca,

- Mumun ışığını gören dışarıya fırlayacak!

Hoca bir gün yabancı bir memlekete gitmiş. Bakmış ki, bu şehrin bütün halkı yiyip içmekte, eğlenmekte... Hocayı da davet ederek bir şeyler ikram etmişler. Hoca doyduktan sonra şöyle söylemiş:

- "Tuhaf şey! Bu ne ucuz şehir böyle?" demiş. Bu sözü duyan adamın birisi:

- "Efendi, sen deli misin? Bugün bayramdır. Herkes evinden pişmiş bir şeyler getirir, biz de burada yer, içer, eğleniriz" demiş. Hoca bunun üzerine:

- "Keşke her gün bayram olsaydı, herkes mutlu olurdu" demiş.

Nasrettin Hocanın karısı ölür. Ölen karısından beş çocuğu olan Hoca, beş çocuğu olan bir dul kadınla evlenir. Hocanın yeni eşinden de iki çocuğu olur. Bir gün karısı feryadı basar:

- Hoca Hoca yetiş! Senin çocuklarla benim çocuklar bir olmuş, bizim çocukları dövüyorlar.

Hoca ile hanımı dört günlük yola daha yeni çıkmışlar. Hoca yola çıkar çıkmaz hanımına:

- "Daha ne kadar gideceğiz hatun?" diye sormuş. Hanımı hocanın sorusunu şu şekilde cevaplandırmış:

- "Bugün ile yarın gidersek daha iki günlük yolumuz kalır." Bunun üzerine hoca:

- Desene hatun, yolu yarıladık.

Geveze adamın birisi, laf olsun diye Nasreddin Hocaya sormuş.

- Hocam, ikindi namazını kılarken hangi tarafa durmak lazım?

Hoca da, boş söze, boş cevap vermiş.

- Üstündeki elbisen ne tarafta ise o tarafa duracaksın efendi!

Nasrettin Hocanın iki tane hanımı varmış. Bunlara değişik zamanlarda birer mavi boncuk vererek kesinlikle diğer eşine veya başka bir kimseye göstermemesini tembih etmiş. Bir gün hanımlar Hocanın yanına gelerek sormuş:

- "Hocam hangimizi daha çok seviyorsun?" Hoca hemen işi bağlamış.

- Sadece mavi boncuk verdiğimi daha çok seviyorum.

Nasreddin Hoca'ya sormuşlar:

- "Hocam, kıyametin alâmeti nedir?"

- "Neme lâzım" demiş Hoca.

- "Aman Hocam" demişler, "Sen de nemelâzım dersen kime sorup öğrenelim?.."

- "Dedik ya neme lâzım diye" demiş Hoca. "Herkes neme lâzım derse, kıyamet alâmetidir!.."

Kasabanın en zenginlerinden olan Murat ağa, kendisinin çok akıllı olduğu için servet sahibi olduğunu sanırmış.
Cumadan cumaya camiye gelirmiş. Caminin yakınında, etrafı sağlam taş duvarlarla çevrili, içinde çok çeşitli meyve ağaçları olan büyük bir bahçe içinde, üç katlı kocaman bir evi varmış. Süslü ve pahalı elbiseler giyer, gururla dolaşırmış.

Nasreddin Hoca'nın cuma vaaz ve hutbelerini dinledikten sonra, vaaz işine gelmiyorsa;

-"Hoca, sen dünya işlerine karışma, din işi ayrı, dünya işi ayrı" der bilgiçlik taslarmış.

Bir gün Murat Ağa'nın evinde yangın çıkmış. O sırada cemaat öğlen namazından çıkmaktaymış. Murat ağa camiye doğru koşup, Nasreddin Hoca'ya ve cemaate hitaben:

- "Aman Hocam yetişin! Evimden alevler çıkıyor. Şu yangını söndürelim" diye feryat eylemiş.

Hoca sakin ve aldırışsız bir sesle:

- "Bak komşu, Kırk yılda bir de olsa bugün senin sözünü dinleyelim. O yangın bizim asla karışmamamızı istediğin bir dünya işidir. Hem meraklanma. Ev birkaç saat içinde kül olur ve yangın da söner. Ahirette, ateşten bir evde sonsuz yaşamaktan korkmayan, senin gibi cesur, yiğit, zengin, akıllı bir adamın böyle ufak bir yangın için telâşı da ne demek olur!" demiş.

Hoca Nasrettin eşeğine binmiş giderken eşek bir anda önüne çıkan köpekten ürker ve Hoca eşekten düşer. Hocanın düştüğünü gören komşusu hemen koşar ve Hocaya;
- Çok kötü düştün be komşu, der. Hoca Nasrettin hiç istifini bozmadan şu cevabı verir;
- Düşmesem de zaten inecektim.

Bir varmış bir yokmuş. Hoca birgün ciğer alıp eve giderken bir arkadaşına; kardeş ciğer nasıl yapılır diye sormuş arkadaşı tam cevap vercekken güvercin gelip ciğeri kapmiş hoca güvercinin arkasından alsanda yiyemessin çünkü tarifi bende

Palavracının biri başına topladığı üç beş cahile karşı övünüp duruyormuş :

- İşte ben güçlü ve maharetli bir adamım. Evet ben Halep'te bulunduğum sıralarda altmış arşın uzağa atlamış bir kimseyim... Nasrettin Hoca da bu sırada oradan geçiyormuş. Palavracının yanına yaklaşıp :

- Yaa demiş demek sen altmış arşın atlarsın. Haydi atla da görelim. Adam hık mık etmiş.

- Ama demiş ben Halep'te atladım. Hoca kızmış :

- Canım, Halep oradaysa arşın burada demiş.

Bir gece Hoca, birdenbire uyanır; mışıl mışıl uyuyan karısını dürter :

- Kalk, çabuk şu mumu yak, aklıma bir şiir geldi, hemen yazıvereyim!

Deyince, karısı kalkıp mumu yakar, diviti ve kağıdı Hocanın önüne koyar. Hoca, çabuk çabuk bir şeyler yazdıktan sonra yatmak üzereyken karısı merakla sorar :

-Efendi, şu yazdığını oku bakalım bana!

Hoca nazlanmadan yazdığı şiiri okur :

-Yeşil yaprak arasında kara tavuk kızıl burnu