Hoca kırda dolaşırken bir deli çobana rastlar. Çoban:
- Sen Hoca mısın? Diye sorar. Hoca:
- Evet, der.
- Sana bir şey sorsam bilir misin?
- Bilirim sor!.. der.
- Bilmezsen sormayayım. Zira kime sorduysam cevap veremedi.
- Sor dedik ya... der.
- Her ay yeni ay çıkıyor, sonra incelip kayboluyor. Sonra yine yenisi çıkıyor. O eskilerini ne yapıyorlar?
- Bu kadarcık şeyi bilemedin mi?.. Bir kısmını kırpıp kırpıp yıldız yaparlar, gökyüzü onlarla dolu. Bir kısmını da uzatırlar şimşek yaparlar, yağmurlu ve fırtınalı günlerde kılıç gibi uzar, sen bunları hiç görmedin mi? der.
Çoban biraz düşünür ve daha sonra:
- Aferin be, der. Gerçekten tam bir Hocaymışsın. Ben de öyle düşünüyordum.

Bir köy imamı Nasreddin Hocayı misafir olarak kabul eder. Ev sahibi de ona şöyle söyler:

- Beyim! Beyim! Siz yorgun musunuz, yoksa susuz musunuz? Karnı aç olan Hoca şöyle cevap verir:

- Buraya gelmeden önce bir su kaynağının önünde uyumuştum da.

Nasrettin Hoca iyi bir eğitim görmüştü. Bölgenin en iyi okullarına gitmişti. Bunu bilen ve okuma yazma bilmeyen bir komşusu bir gün Hocaya gelmiş:

- "Hoca" demiş. "Oğlum Konya'da. Ona bir mektup yazar mısın?" Hoca da:

- "Ben Konya'ya gidemem" demiş.

- "Sana, Konya'ya git demedim mektup yazmanı istedim." Hoca:
- "Benim el yazımı benden başka kimse okuyamayacağından, mektubu okumak için kendim gitmeliyim."

Nasrettin Hocayı siyah cübbe giymiş halde gören biri sorar:

- "Hayrola Hocam cenaze mi var?" Hoca:

- "Cenaze yok ama ben hazırlıklı olayım dedim."

Nasrettin Hoca'ya birisi gırgır olsun diye:

- "Hoca, demiş, ben kenefte bile sakız çiğnerim! Bunun kitapta yeri var mı? Hoca, bu zevzek zirzobu bozmamak için:

- "Bak oğlum, demiş, bunu bir daha yapma!"

Fakat, zirzop:

- "Anladık Hoca da... Sen bunun yerini kitap da gördün mü görmedin mi? Diye yılışınca, Hoca:

- "Hayır oğlum, demiş, ben görmediğim şeyi gördüm diyemem. Ama seni öyle kenefte sakız çiğneyerek çıkarken görenler, oraya ettiğin şeyi yediğini zannederler!

Nasrettin Hoca, altını çize çize "Hiç bir dünyevi işle iştigal etmedim" diyor ya!.. Bunu duyan ve Hoca'nın da on-on beş aile üyesine baktığını bilen biri:

- "Hoca, demiş, sen bu onbeş kişiye neyle nasıl bakıyon Allah aşkına yaaav? Nereden geliyor bu değirmenin suyu?.. Hoca Talak Suresi 2. ayetin sonundan itibaren okuyarak:

- "Kim Allah'a karşı takva üzere olursa, Allah ona, darlıktan genişliğe, bir çıkış yolu ihsan eder. Bir de ona, ummadığı yerden rızık verir, Kim Allah'a tevekkül ederse, Allah ona yeter..." Diye cevap vermiş, fakat adam tatmin olmamış:

- "Hoca, amenna, amenna da... Neyinen geçiniyoooon?

Diye tekrar sormuş,. Hoca bu kez de, Zümer süresi, 36. ayetle cevap vererek;

- "Allah kuluna kafi değil mi?" Demiş, Adam yine aynı gevezelikle:

- "Hoca, amenna, anladık, Allah kuluna kafi de... Sen neyinen geçiniyooon?" Diye üstelemiş. Hoca da dayanamamış ve şaka olsun diye:

- "Şu kadar HANım, bu kadar HAMAMın var!.." Gibilerden olmayan şeylerini saymaya başlayınca adam:

- "Hah, demiş şimdi oldu işte canım!.." Deyince, Hoca'nın tepesi atıvermiş:

- "Allah'a itimat etmiyon, hana hamama itimat ediyon sen! Çabuk, imanını tazele hergele!..

Hocaya bir gün:

-Adam olmanın yolu nedir? Diye sormuşlar.

Hoca şu cevabı vermiş:

-Bilenler söylerken, bilmeyenler can kulağıyla dinlemeli, bilmeyenler söylerken, susturmanın çaresine bakmalı!

Nasreddin Hoca Akşehir sokaklarında yürürken bir genç kendisini durdurur ve sorar:
- Hocam, namaz kılarken kıbleye doğru döneriz. Acaba abdest alırken ne tarafa dönmeliyiz?
Hocamız aslında hazır çeşmeye doğru dön diyecek ama Akşehir gençlerinin kendisine zaman zaman oynadığı oyunları hatırlayarak adama:
- Ceketin, çorabın, ayakkabın, şapkan kısaca elbiselerin ne tarafta ise o tarafa dön!

Yolda bir tanıdığı Nasreddin Hoca'ya:

-Bir oğlun oldu, müjdemi isterim! demiş. Hoca:

-Allah'a bin şükür ama, demiş, benim oğlum oldu, bundan sana ne?

Hoca merhum, Akşehir'de dolaşırken yanına daha önce hiç minare görmemiş bir adam yaklaşır.

-Bunları nasıl yapıyorlar, diye sorar. Hoca ciddiyeti bozmadan:

- Bunu anlamayacak ne var? Kuyuların içini dışına çevirirler, olur sana bir minare! demiş.

Nasreddin Hoca ve karısı konuşuyorlardı. Karısı:

- "Benim yüzüme bakarken besmele çekiyorsun."

- "Ne olmuş yani?"

- "İmam efendi, karısının yüzüne bakarak yasin okuyormuş." Hoca güldü :

- "Ben o kadını görsem, hatim bile indiririm!.."

Çok bilmiş komşusu Nasreddin Hoca'yı sınamaya kalkmış.

- Hoca sen her şeyi bilirsin.

- Söyle bana Dünyanın merkezi neresidir? Hoca, adamın niyetini hemen anlamış:

-Tam bulunduğun yerdir, diye yapıştırmış cevabı.

- "Aman Hoca! Nasıl olur?" demiş adam. Hoca kızar gibi yapmış.

- "Adam! Sordun, söyledik. İnanmazsan alır cetveli ölçersin."